MANİFESTOLAR
Hayatımın çeşitli dönemlerinde kafa yorduğum bazı konuları bir manifestoyla özetlemeye çalışıyorum. Böylece -her yazma sürecinin sonunda olduğu gibi- neyi bildiğimi öğreniyorum.
Aynı zamanda yıllar sonra bu metinlere baktığımda o zamanlar nasıl düşünüyormuşum sorusuna da cevap buluyorum.
Her şey 2014’te Manifesto’yla başladı. Sonra Deneysel İftar Duası geldi. 2020 Temmuz ayında Yolda Olmaya Övgü’yü, 2022 yılında da “Başöğretmen Uyku”yu yazdım.
BAŞÖĞRETMEN UYKU (2022)
Uyku, bize nasıl yaşamamız gerektiğini gösteren bir rehber olabilir mi?
YOLDA OLMAYA ÖVGÜ (2020)
Başarmak, kazanmak, bir sonuç elde etmek, varmak, ulaşmak…
Günümüzün en önemli kavramları bunlar.
Artık her işe, bir sonuç elde etmek için başlıyor; her yola sonunda bir yere varmak için çıkıyoruz.
Üstelik bununla övünüyoruz da.
Ama kaçırdığımız bir şey var: Hediye.
Bence hayatın hediyesi, bir şeyin sonunda elde ettiğimiz meyveler ya da yolun sonunda vardığımız bir yer değil.
Hayatın hediyesi, yolda karşılaştıklarımız.
DENEYSEL İFTAR DUASI (2015)
İftarın bir araya gelmek için bulunmaz bir fırsat olduğuna inanan 6 kişi, bir iftar yemeğinde buluşmaya karar verir.
Her şeyin eksiksiz olmasına özen gösterilir.
Hatta o iftara özel, deneysel bir iftar duası da hazırlanır; bilinen tüm öğretilere Konya’ya, Hindistan’a, Çin’e selam verilir.
Tek eksikse, o gün hiçbirinin oruç olmamasıdır.
MANİFESTO (2014)
“Okuduğum, izlediğim, dinlediğim, deneyimlediğim her şeyi bir sayfada özetleyebilir miyim?” dedim ve yazmaya başladım.
Sonra “Bunları daha iyi ifade edebilir miyim?” dedim.
Ve ortaya bu manifesto çıktı.
