İnsan: Her şey de beni buluyor.
Tanrı: Her şeyde, beni buluyor.
Beni sizler var ettiniz.
Tanrı
İnsan: Her şey birden bire oluyor.
Tanrı: Hayatın kendisi de bir’den bir’e yolculuktur zaten.
Bitik kalbi yukarı alalım.
Tanrı
İnsan: Ben…
Tanrı: Biz demek istedin herhalde.
İnsan: Ne var ne yok?
Tanrı: Ne var ise sende, benden.
İnsan: İstediğim yoldan gidebilir miyim?
Tanrı: Bütün yollar, beni sana yollar.
İnsan: Hayatımız aslında bittiğinde başlıyor. Okul bitince “asıl okul şimdi başlıyor” lafını duyarız. Askerlik bitince “asıl askerlik şimdi başlıyor” derler.
Tanrı: Asıl hayat şimdi başlıyor.
İnsan: Öldüm mü?
Tanrı: Hayır, asıl hayat “şu anda, şimdide” başlıyor.
İnsan: Beni hayat da tutmaz!
Tanrı: Ya tutarsam?
İnsan: Hatırlanmak istiyorum.
Tanrı: Ama kendini hatırlamak için geldin.
Tanrı: Spielberg’e göz kulak olun!
Janusz Kaminski: Ben göz olurum.
John Williams: Ben de kulak…
İnsan: Tanrım, nasıl bu kadar yaratıcı olabiliyorsun?
Tanrı: Sizlerden besleniyorum.
Tanrı: Soru’n bende değil, sende.
Tanrı: İstediğin neden olsun…
İnsan 1: İstediğim niye olsun mu?
İnsan 2: İstediğim benim nedenim mi olsun?
İnsan 3: İstediğin neden olsun, ben sana o nedeni veririm mi?
Tanrı: Alemsiniz.
İnsan: Düşündüğümüzden zor.
Tanrı: Düşündüğünüzden dolayı zor.
Tanrı: Naber, içinde bulunduğum?
İnsan: Oraya nasıl ulaşırım?
Tanrı: Ulaşacak bir yer olmadığını anladığında.
İnsan: Peki hangi yoldan gitmeliyim?
Tanrı: Yollar nefesler adedince.
Tanrı: Bir aradayız. Aradan sonra tekrar birlikte olacağız.
Bunları siz mi yazdınız?
Evet.
Sordum çünkü çok güzel yazmışsınız anlamlı yani.